Prawo wewnętrzne Kościoła Ewangelicko-Reformowanego obowiązujące od 1.01.2015 r. znowelizowane podczas Synodu 12-13.05.2018 w Zelowie i 11-12 maja 2019 w Zelowie.

Prawo Wewnętrzne Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP

WSTĘP

Wszechmocny Bóg, Ojciec, Stwórca nieba i ziemi, który panuje nad wszystkim, co istnieje, posłał swego jedynego Syna, Jezusa Chrystusa, jako Zbawcę grzesznego stworzenia. On to mocą Ducha Świętego wybiera spośród całej ludzkości swój Kościół i rządzi nim jako jedyny Pan i Głowa.
     Kościół Ewangelicki, według Słowa Bożego Reformowany, jest cząstką Kościoła Powszechnego, powołanego przez Jezusa Chrystusa. Pragnie on dochować wierności Słowu Bożemu, dlatego poddał się reformie, której proces nieustannie trwa w Kościele Bożym, ujawniając się we właściwym czasie przez działalność reformatorów, wśród których do najwybitniejszych zaliczamy Jana Husa, Marcina Lutra, Ulryka Zwingliego, Jana Kalwina i Jana Łaskiego.
     Wspólnota wierzących, tworząca Kościół Ewangelicko-Reformowany w Polsce, wyznaje, że Pismo Święte, to jest księgi kanoniczne Starego i Nowego Testamentu, są jedyną podstawą wiary i normą życia. Wraz z całym Kościołem Powszechnym przyjmuje apostolskie, niceano-konstantynopolitanskie i atanazjańskie wyznanie wiary. Uznaje, że wykład zasad wiary został systematycznie przedstawiony w Drugiej Konfesji Helweckiej (1566), w Katechizmie Heidelberskim (1563) i w Konfesji Sandomierskiej (1570). Za wzór formy nabożeństwa i innych posług religijnych uznaje Agendę Gdańską (1637).

Pełny tekst Prawa Wewnętrznego